ΓΑΜΩ ΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΑΣ

Δεκαπέντε Αυγουστου κι από παντού οι καμπάνες
βαράνε απ' το πρωί κι οι φτιασιδωμένες μάνες
παρέα με τις κάμερες, γονατιστές ανεβαίνουν μαζί
εικόνες απ΄της Τήνου το μεγάλο μαγαζί.
Sold out και φέτος. Τίγκα στα χρυσά τάματα
μα για του βρωμιού τα κλάματα πάπαλα τα θάματα.
Η φωνή όμως ενός παππού απ' του χωριού τον καφενέ
που έκραζε απ' τις επτά "ζωντόβολα, ξυπνάτε ρε.
Για τα πανηγύρια μοναχά είσαστε όλοι σας,
μα τώρα που θα χάσουν τη βολή οι κώλοι σας".
Αυτό μου έκανε κλικ και ξύπνησα. Ω! σα μαγεία
και θυμήθηκα ότι οι πιστοί τιμούν τη Παναγία.
Πρόσωπο γι' άλλους οικείο και γι' άλλους άγιο.
Γι' άλλους καθημερινή αναφορά και γι' άλλους κουράγιο.
Εγω δε σας το κρύβω, συχνά τη πιάνω στο στόμα μου
και τώρα που το σκέφτομαι "αλλάζει το χρώμα μου".
Οι πιστοί όμως γεμάτοι θλίψη κι όλο κατάνυξη
στις παραλίες θρηνούν για την άγια κατάληξη.
γονατιστοί στις ξαπλώστρες με μπικίνι
όπως γνωρίζουν οι χριστιανοί και μόνο εκείνοι.
Ο Αρχι-δο-παπαδο-κάτι απ' τη tv, με στόμφο αποκρίθει
η Παναγιά δε πέθανε, απλά αποκοιμήθει.
Ωραίο σα παραμύθι, μα η παπαδομπουργάνα
ξεχνάει να τιμήσει τη κάθε Μάνα.
π.χ. τις Μανάδες των παιδιών που βγάζουν φυλακή
για τα πιστεύω τους. Πόνος υπάρχει και δίπλα εκεί.
Αυτές τις νεκροζώντανες Μανάδες που δε γεννήσανε Μεσσίες
δε θα τις νοιαστεί κανείς, είχαν βλαστάρια παρίες.
Λοιπόν εγώ, αυτή τη μέρα τιμώ εκείνες μόνο
που ζούνε μόνες τους τον απόλυτο πόνο.
Η Παναγία τουλάχιστον γέννησε super star
φαντάσου ότι και σήμερα τη παίξανε στο star
άσε που 'χε μέσο τον "Μεγάλο", τον "Εκείνο"
και της είχε για μαμή έναν άγγελο με κρίνο.
Αν βιαστείτε τώρα να το μετρήσετε βλασφήμια
μάλλον είστε γονατιστοί στην αιώνια ασχήμια.
Εγώ τιμώ μονάχα τη ζωή, γι' αυτό στις Μάνες υποκλίνομαι.
Ότι γουστάρω λέω και χέστηκα αν κρίνομαι.
Αυτές είναι οι δικές μου Παναγιές.
Αυτές που θα πεθάνουνε γυρτές
από το άδικο της γαμωκοινωνίας μας.
Γαμώ τη παραλία μας.