Σε τόπο σύσκιο
στο στενορύμι της ιστορίας
χωρίς το φόβο της τιμωρίας
οι ανυπάκουοι ψάχνουν το δίκιο.
Εδώ στο τάφο του φανερού
με τυράννους παντός καιρού.
Τρόμος χιλιοχρονίτης
και το νοιάξιμο σα τρυπογάζι
διόλου μωρέ δε με πειράζει
που μοιάζω ψωμοζήτης.
Θα τους τη κάνω τη ζημιά
είν' η στερνή μου πεθυμιά
Αδέσποτο προγόνι
ο θάνατος δειλός προπέτης
αυριανός φερτός ηγέτης
του θεού σας δισεγγόνι.
Το φτύνω, το ξορκίζω
ούτε που το υπολογίζω.
Έχω πολλούς συνεπιβάτες
κι ας μοιάζω εξόριστος παρίας
στο στενορύμι της ιστορίας
η πλέμπα αντέχει χωρις πλάτες.
Δε τους φτύνω, τους ορκίζω
μόνο αυτούς υπολογίζω.
Μη ψάχνεις ρέγουλα
η τρέλα μας μια σχησματιά
όπου γης σπιθαμή κι άλλη φωτιά
στου μίσους τη κάθε σπέκουλα.
Να τους τη κάνεις τη ζημιά
είν' η στερνή μου πεθυμιά
Σκέψου λίγο το ύστερα
για μας θα λεν με τα πολλά
ζήσαν αυτοί καλά
και το σύστημα καλύτερα.
στο στενορύμι της ιστορίας
χωρίς το φόβο της τιμωρίας
οι ανυπάκουοι ψάχνουν το δίκιο.
Εδώ στο τάφο του φανερού
με τυράννους παντός καιρού.
Τρόμος χιλιοχρονίτης
και το νοιάξιμο σα τρυπογάζι
διόλου μωρέ δε με πειράζει
που μοιάζω ψωμοζήτης.
Θα τους τη κάνω τη ζημιά
είν' η στερνή μου πεθυμιά
Αδέσποτο προγόνι
ο θάνατος δειλός προπέτης
αυριανός φερτός ηγέτης
του θεού σας δισεγγόνι.
Το φτύνω, το ξορκίζω
ούτε που το υπολογίζω.
Έχω πολλούς συνεπιβάτες
κι ας μοιάζω εξόριστος παρίας
στο στενορύμι της ιστορίας
η πλέμπα αντέχει χωρις πλάτες.
Δε τους φτύνω, τους ορκίζω
μόνο αυτούς υπολογίζω.
Μη ψάχνεις ρέγουλα
η τρέλα μας μια σχησματιά
όπου γης σπιθαμή κι άλλη φωτιά
στου μίσους τη κάθε σπέκουλα.
Να τους τη κάνεις τη ζημιά
είν' η στερνή μου πεθυμιά
Σκέψου λίγο το ύστερα
για μας θα λεν με τα πολλά
ζήσαν αυτοί καλά
και το σύστημα καλύτερα.
Εδώ στο τάφο του φανερού
με τυράννους παντός καιρού.
9 σχόλια:
apla yperoxo!
geia sou re mixalh.oraioi oi stixoi sou oraia tra pioimatakia sou.alla ta proigoumena post gia pio logo ta svineis???
Ανώνυμε 7:41, Για κανένα λόγο! Γιατί πολύ απλά δε τα σβήνει, κοίτα καλύτερα ίσως πάρεις μόνος/μόνη την απάντηση!
Μιχάλη πολύ δύναμη οι στίχοι σου! Μπράβο....
ta leme pano...
edw eixes poli kosmo parea...
koita na mas kaneis kamia ekpliksi sta gardasia...
...Έχω πολλούς συνεπιβάτες
κι ας μοιάζω εξόριστος παρίας
στο στενορύμι της ιστορίας
η πλέμπα αντέχει χωρις πλάτες...
...υπέροχο...αυτό που με άγγιξε περισσότερο-στιχουργικά-απ'τα καινούργια...του ''LA BRUJA MUERTA''
...να μας υπολογίζεις Μιχάλη μου...γιατί σε υπολογίζουμε...''στον καιρό του αλλόκοτου φόβου''...''δεν πετάμε πετσέτα!''
΄΄ Να σου λοιπον σε αυτές τις μερες τις παραξενες με αλλον αερα από αυτόν που πριν ανασαινες.. ΄΄
Τελικα αυτές οι μερες εχουν ερθει θα ερθουν τωρα τις περναμε τι γινεται? Εχουν περασει καποια χρονια από τοτε που το ειπες αλλα μου φαινεται τοσο επικαιρο.. αληθεια θελεις να είσαι επικαιρος? Να εισαι μεσα στα πραγματα βρε παιδι μου. Να συζητανε για σενα.. να χρησμοποιουν στιχους σου στα topics του facebook 18χρονα κοριτσακια wannabe μοντελακια.. αληθεια το θελεις? Αυτό εννοουσες τοτε? Γιατι με εξοργιζει? Γιατι με κανει να αισθανομαι πως καποιος μπαινει σε μονοπατια αδιαβατα ανηλιατα παρθενα από την βρωμα? Δεν γουσταρω ρε φιλε πώς να στο πω. Δεν θελω τα λογια σου να μπαινουν τοσο ευκολα σε χείλη και να τα τραγουδουν χωρις να καταλαβαινουν τιποτα πραγματικα.. απλα γιατι εχουν μια ωραια και ψαγμενη διαθεση..
Εγω δεν τοχω ετσι στο μυαλο μου. Ακουγομαι εγωιστης ισως. Αλλα θεωρω πώς καποια πραγματακια είναι ακομα αγνα. Καθαρια ρε πουστη. Αφηστε τα μην τα αγγιζετε. Καποια πραγματα δεν πρεπει να τα αγγιζουμε δεν πρεπει να γινονται μοδα όχι γιατι εσυ θα χαλασεις η θα γινεις εμπορικος.. αλλα γιατι μετα δεν θα υπαρχει η ‘’απνοια’’ γιατι μετα οσα γραφεις και οσα ακουμε δεν θα εχουν την ιδια βαρυτητα.. τα ταξιδια μας δεν θα είναι τα ιδια.. αυτό το αισθημα της απομονωσης όταν σε ακουω και του ταξιδιου στα μονοπατια του μυαλου μου με καθοδηγητη εσενα δεν θα είναι το ιδιο.. θα μοιαζει σαν να είναι ένα τεχνητο ταξιδι θα χαθει η μοναδικοτητα.. θα μου πεις εσυ φταις? Εσυ δεν εχεις καμμια σχεση απλα με θυμωνει και με κανει να αναρωτιεμαι.. και εδώ ρε πουστη μου? Και εδώ μας βρηκανε? Αφου ειμασταν τοσο ωραια εδώ.. επρεπε να γεμισουμε με φασαρια από πιτσιρικια? ....................................
................................................
Ναι ξερω.. πως αν δεν γινει αυτό πως θα μεταλαμπαδευτει ολο αυτό.. και ναι ξερω ακουγομαι σαν μαλακας.. όλα τα ωραια γίνονται αναμνησεις μικρες.. θολες.. κιτρινισμενες στα ντουλαπια του μυαλου.. μη αρχειοθετημενες παντα.. ετσι ώστε να χρειαζονται ένα ερεθισμα για να ξυπνησουν.. ένα χειμωνιατικο βορειαδακι.. και άλλες φορες ένα στιχο σου.. για να μου θυμισει όλα αυτά που εζησα γρηγορα όλα αυτά που βιαζομουν να τελειωσουν και τωρα όταν τα σκεφτομαι αισθανομαι ένα ριγος στην πλατη.. ναι ξερω και εγω πιτσιρικας ημουν όταν σε ακουσα πρωτη φορα.. θυμαμαι να ακουω τους δισκους σου ξανα και ξανα.. και να με κοροιδευουν.. και να μου λενε τι ακους ρε μαλακα όλα τα τραγουδια εχουν το ιδιο ρυθμο.. βαρυ και βαρετο.. και κανεις τους δεν εμπαινε στον κοπο να σε ακουσει.. θυμαμαι να πηγαινω στα metropolis να αγορασω τους ‘’μυθους του βαλτου’’ θυμαμαι πως το λατρεψα.. είναι από τους δισκους που απλα τον αφηνεις να σε συντροφευει.. θυμαμαι μετα να χανομαι.. να παιρνω μονοπατια αλλα.. θυμαμαι να σε ξαναβρισκω φανταρος.. ειχες αλλαξει.. πηρες μονοπατια δυσβατα.. μονοπατια που μονο λιγοι μπορουσαν να ακολουθησουν.. δεν ειχα το μυαλο τοτε.. ηταν χαμενο σε ξεφρενα παρτυ.. σε ηλεκτρονικες μουσικες και πολλα ναρκωτικα.. απομακρυνθηκα θεωρησα πως παραβαρυνες και δεν ησουν για μενα που ζουσα την ζωη μου στο οριο.. και ναι καπως ετσι περνουσαν τα χρονια μου.. εψαχνα να βρω μονοπατι.. και το δικο σου ηταν σκοτεινο και καλυμενο από αγριοχορτα… φαινοταν παρατημενο.. ποσο λαθος εκανα.. αυτό που δεν εβλεπα ηταν πως αυτό ηταν το δικο σου μονοπατι.. ετσι το ηθελες να είναι.. και πως δεν ημουν αξιος να το διαβω γιατι απλα δεν τοχα καταλαβει.. εμεινα απεξω λοιπον ακουγοντας σας καπου εκει στο βαθος να παιζετε μουσικη παρεα με ξωτικα μαγους και μαγισσες.. με φυλες της φωτιας και με την ιδια διαθεση που ειχες όταν ξεκινουσες.. δεν ηθελα να μπω ντρεπομουν να σε κοιταξω ντρεπομουν να κατσω σε μια γωνια να σε ακουσω να τραγουδας. Ωσπου ακουσα το ‘’ποιος εισαι?’’ και τοτε εμεινα να σε χαζευω σα μικρο παιδι.. εκλεισα τα ματια και το ακουγα ξανα και ξανα.. φφφφφφφφφφφφφφφ. Ηταν το κομματι που μου ξεκλειδωσε την μετα ‘’μυθοι του βαλτου΄΄ εποχη.. λες να εχω βαρυνει και εγω? Τελικα γραφεις για αναμνησεις η για ταξιδια τωρα ποια? Γιατι με ριχνεις τοσο πολύ όταν ακουω την ΄΄απνοια΄΄ ?
φφφφφφφφφφφφφφφφφ δεν ξερω πραγματικα δεν ξερω εχει τελειωσει εδώ και ένα μισαωρο το ουισκι και το κεφαλι εχει αρχισει να βαραίνει.
μόνο εσύ ρε μου κάνεις κεφάλι πια, τον τρόπο που το δουλεύω εσύ μπορείς κ σπρώχνεις, να σαι καλά, ένας από αυτους(που είναι πολλοί) που έχουν σκεφτεί να σε ανταμώσουν κάπου, αλλά δεν αρκεί, πάντα πίστευα κ ακόμα δηλαδή, ότι απλά θα κοιταχτούμε στα μάτια κ θα καταλάβεις, κ θα καταλάβω κ γω, όσο για τον φίλο στο προηγούμενο σχόλιο, αυτά είναι η φασαρία, σαν την αυλή που παίζουν κ παιδιά, αλλά τον Μιχάλη, οι ποιο πολύ που τον έχουν ψηλά, κ βλέπουν κ ακούνε αλλιώς, δεν του έχουν μιλήσει σχεδόν ποτέ οι περισσοτεροι, αλλά ξέρει ότι παρακολουθούμε αδιάλειπτα, γνώμη μου πάντα, από τους πίσω πίσω στα λάιβ, που ακούνε τα κομμάτια έτσι με ποτό σαν εσένα, τόσο ιδιαίτερη στιγμή μοιάζει, μια από τις δικές μας στιγμές που λίγοι καταλαβαίνουν
απ'τα αγαπημένα μου!!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΓΚΑ
Δημοσίευση σχολίου